Και προσθέτει ο Μακαριώτατος: «Ο χορός των μαρτύρων του Ζαλόγγου ήτο η εσχάτη απόκρισις εις την βίαν, την δουλείαν, την αυθαιρεσίαν, την κακότητα και δολιότητα των απηνών κατακτητών. Οι καθημαγμένοι εισέτι εκ της θυσίας των βράχοι, ο θάνατος και το δυσβάστακτον μαρτύριόν τους αναβοούν και διακηρύσσουν εις τους αιώνας την πίστην των εις την αξίαν της ζωής και της ανθρωπίνης υποστάσεως, προκειμένου ο άνθρωπος να παραμένη άνθρωπος και να μη μεταβάλλεται εις αλλοτριωμένην ύπαρξιν».
Υπογραμμίζει ακόμη ότι «εις τον ιστορικόν χώρον μυστικώς περιπολεύουσιν αι μακάριαι ψυχαί των, εκδιδάσκουσαι πάντας ημάς τι σημαίνει αξιοπρέπεια, τιμή, αγάπη προς την Πατρίδα, αφοσίωσις εις τα ιδανικά της φυλής μας, πόθος ασίγαστος δια την ελευθερίαν».
Αναφερόμενος στο ιστορικό γεγονός επισημαίνει ότι «είκοσι δύο γυναίκες ή και πλείονες, κατ’ άλλους ιστορικούς, αλλά και έξι άνδρες, κατεκρημνίσθησαν ομού μετά των τέκνων τους εις το βάραθρον του Ζαλόγγου, αφού, κατά το ανθρώπινον, δεν υπήρχε δυνατότης διασώσεώς των από της αιχμαλωσίας, της καταισχύνης και της ατιμώσεως, αι οποίαι τους ανέμενον εκ των βαρβαρικών ορδών του Αλή Πασά. Είναι κατά το μάλλον ή ήττον αδύνατον να περιγραφούν τα συναισθήματά των, η αγωνία, η οδύνη, το άλγος, το θάρρος, η γενναιοψυχία, η ακράδαντος εμπιστοσύνη τους εις τον λόγον του Χριστού περί της καταπόσεως του θανάτου από της ζωής, η οποία προσφέρεται εις τον άνθρωπον δια του Σταυρού και της Αναστάσεως του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού».
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τη θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο αναδεικνύεται ο ιδανικός κόσμος του ηρωικού ήθους, της ομορφιάς, της αρετής και της θερμουργού πνοής της λευτεριάς, που αντιπροσώπευαν οι Σουλιώτες.
Από τη γενναιότητά τους αποπνέεται η αγάπη στην υψηλή έννοια της Πατρίδας.
Πιστές στις γεννήτριες ρίζες της Ελληνικής κληρονομιάς οι σουλιώτικες γενιές πειθαρχούσαν στο νόμο του καθήκοντος, με τρόπο που η κάθε σουλιώτικη περπατησιά ύψωνε και ένα αληθινό μνημείο γενναιότητας και ηρωισμού.
Στις ψυχές των κατοίκων του Σουλίου, ενός τόπου με λίγο χώμα, λίγα ξερά χορτάρια και μια αλυσίδα βουνά, ήταν ξύπνιο το αίσθημα της αλύγιστης δύναμης, κάτι, που εκφράστηκε και στο Ζάλογγο.